ضرورت شناخت جلوه های بیرونی از منظر علوم و اسناد
(یادداشتی برای همایش ملی جلوه های هنر ایرانی اسلامی)
در تاريخ فرهنگ و تمدن ايرانی اسلامی، عشق همواره به عنوان مبناي طبقه بندي ديدگاه هاي آرماني و نيز خاستگاه و سرچشمه ي جوشان هنر و هنرمندي مطرح بوده است. شخصيت هنرمند ايراني در اين طريق از مسير واقعيت ها گذر مي كند تا به سر حد آرمان برسد. اين شیفته ی عاشق، از همه ي منزل ها و از موانع و ديوارهاي رفيع، گاه به آرامي همراه با ترس و ترديد و گاه به تندي توأم با قدرت و شجاعت، مي گذرد تا به منزلگاه مقصود برسد.
مقصود از اين همه فرازها و نشيب ها، ورود به منزلگاه رضواني عشق و ارزش هاي جاودانی چون پاكي، شرافت، جوانمردي، عدالت، ظلم ستيزي، ايثار و سرانجام زيبايي است که در اوج آن بارگاه ملكوتي خداوند قرار دارد. پس منشاء آگاهي هنرمند، عشق است، عشقي كه دانش و اندیشه و احساس او را روشنايي بخشيده است. در چنين مقامي، هنر او تجسمي از عشق و معاشقه با معشوق است، خواه اين تجسم به شكل تجربي ظهور يابد و خواه به بياني تجريدي.
ادامه مطلب